CO2-voetafdruk standaard
Klimaatverandering vormt een grote bedreiging voor de toekomst van onze planeet. Om concrete stappen te kunnen zetten in het beperken van klimaatverandering, hebben we strenge normen nodig voor het meten van kooldioxide-emissies als schadelijke
milieueffecten.
De CO2-voetafdruk verwijst naar de totale uitstoot van broeikasgassen die direct en indirect wordt veroorzaakt door een individu, organisatie, evenement of product. Eenvoudig gezegd, meet de CO2-voetafdruk de menselijke impact op het milieu en de klimaatverandering.
Nu consumenten zich meer bewust worden van hun ecologische voetafdruk, is er een toenemende vraag naar producten en diensten met een kleinere impact op het milieu.
De Product Carbon Footprint (PCF) is een instrument dat wordt gebruikt om de uitstoot van broeikasgassen (BKG) door goederen en diensten te meten, beheren en communiceren. Het is gebaseerd op de levenscyclusanalyse (LCA), maar richt zich specifiek op het
aardopwarmingsvermogen.
Steeds meer bedrijven kwantificeren om verschillende redenen de CO2-voetafdruk van hun producten:
- Marktreputatie verbeteren
- Het bijhouden van reducties van BKG emissies en/of de verwijdering van BKG vergemakkelijken
- Verbetering van het imago van de organisatie
- Kosten verlagen
- Voldoen aan de vraag van het publiek
Verschillende PCF-normen bieden bedrijven richtlijnen en ondersteunen de geloofwaardigheid van de CO2-voetafdruk op de markt. Als antwoord op de behoefte aan transparantie met betrekking tot de uitstoot van broeikasgassen zijn er verschillende methodologieën ontwikkeld. De huidige methodologieën kunnen worden onderverdeeld in twee groepen:
Groep 1: Methodologieën die alleen betrekking hebben op emissies en effecten die verband houden met klimaatverandering.
- ISO 14067: : Bouwt grotendeels voort op bestaande ISO-normen voor LCA en is in 2018 gepubliceerd. Het wordt beschouwd als een internationale referentiestandaard voor het uitvoeren van PCF-beoordelingen.
- Nationale normen: Zoals PAS 2050, ontwikkeld door het British Standards Institute (BSI). Deze standaard is breed toepasbaar en wordt beschouwd als de eerste internationale CO2-voetafdrukstandaard.
- Productnorm BKG-protocol: Ontwikkeld om aan te sluiten bij de eerste versie van PAS 2050, bevat het eisen voor publieke rapportage van emissies en biedt het aanvullende normen voor bedrijfsbeoordelingen en projectberekeningen.
Groep 2:Methodologieën met een bredere reikwijdte, die betrekking hebben op milieukwesties die verder gaan dan klimaatverandering.
- Product Milieuvoetafdruk (PEF): PEF, aanbevolen door de EU, heeft als doel de bestaande LCA-normen te harmoniseren en vereist de berekening van 16 impactcategorieën. In sommige wetsvoorstellen wordt voorgesteld om klimaatverandering als enige indicator te gebruiken voor het rapporteren van de PCF.
- Nationale normen: Zoals BP Ks30-323-0, ontwikkeld door de Franse overheid (AFNOR), die verschillende impactcategorieën dekt en klimaatverandering als aparte indicator kan opnemen als dat nodig is.
- EN 15804: Een Europese norm met basisregels voor productcategorieën voor alle bouwproducten en -diensten, die verplichte milieueffectindicatoren omvat, inclusief klimaatverandering.
De CCF-certificeringsoptie (Corporate Carbon Footprint) is beschikbaar voor bedrijven en organisaties in alle sectoren. Het doel is om bij te dragen aan klimaatbescherming, het vertrouwen in het communiceren van CO2-voetafdrukken te vergroten en het imago van de organisatie te verbeteren door de focus te leggen op duurzaamheid en klimaatmanagement. De CCF omvat alle directe en indirecte emissies die verband houden met de activiteiten van een bedrijf, dus emissies in de hele waardeketen.